Żyję

Przepraszam za moje zniknięcie. Absolutny brak wolnego czasu robi swoje, zaś jak wracam do domu po 9-ciu lub więcej godzinach pracy na bloga, a już na pewno na opisywanie absurdów polskiej rzeczywistości, które z daleka wyglądają jeszcze bardziej absurdalnie, jakby człowiek słuchał opowieści o jakimś odlocie po czymś mocniejszym. Zgodnie z zasadą, że „zły to ptak co kala własne gniazdo”, prawie nic nie mówię o III RP, bo co tu powiedzieć? Rzeczywistość w której politycy mają gdzieś interes kraju którym rządzą, gdzie media głównego nurtu jedyne co potrafią to wmawiać Polakom by się wstydzili swej polskości, gdzie bycie uczciwym patriotą to frajerstwo nie nadaje się do opowiadania cudzoziemcom. A jak jesteśmy przy polityce, nie ma osoby która by mnie nie spytała dlaczego potrzebuję wizy do Stanów. Mój supervisor przy każdej okazji podkreśla „Przecież Polska jest w NATO i Unii, jest takim dobrym sojusznikiem Stanów”. Cóż jak jednym zdaniem podsumować nieudolne, delikatnie mówiąc rządy? Wzruszam ramionami i odpowiadam „Co z tego, skoro rządzą nieudacznicy mający gdzieś interes narodowy”.

Zresztą czasem niedomówienia potrafią powiedzieć więcej niż pełne zdania. Moja niechęć do mówienia o jednym z etapów moich studiów (zgodnie z zasadą by o byłych szefach mówić dobrze lub wcale) podejrzewam daje do myślenia. No, ale z optymistycznych wieści. Wiele znaków na niebie i ziemi wskazuje, że zostanę w Kanadzie na parę latek, co mnie cieszy niezmiernie. Usłyszałam to całkiem wprost od mojego supervisora, jak wspomniał, że za parę lat nauczy mnie stawiać w zdaniu przedimki. Głupio tak skakać z radości, ale wtedy prawie skoczyłam.

Mój brak wolnego czasu wynika z intensywnego pisania wniosków o granty i stypendia. Idzie mi jak krew z nosa, z powodu mojego kompletnego braku doświadczenia. Tak, już nie będę wskazywała palcem czyja to wątpliwa „zasługa” (osoby znające mnie dobrze wiedzą o kogo chodzi, wspomnę tylko, że „polaczek mały” jakiego opisałam jakiś czas temu opisywał tę osobę) i że teraz nadrabiam zaległości. Cóż zaczynam mieć teraz to co inni mają znacznie wcześniej. Jak głupia się cieszę z wyjazdów na konferencje, z wyjść grupowych na piwko z tej czy innej okazji. Niektórzy narzekają na służbowe wyjścia, ale ja chcę się integrować z tymi ludźmi i spędzić w pracy parę latek. Zwłaszcza jak na takich wyjściach nie ja płacę :-) . 

W środę mieliśmy pożegnalny obiad dla dziewczyny, która z nami pracowała i kończyła. Szczęka mi opadła do ziemi (serio muszę ją nosić na sznurku) jak mój supervisor (ok, fachowo to się chyba nazywa mentor) wręczył jej kwiaty i powiedział, że świetnie pracowała i że będzie nam jej brakować. Musiałam mieć głupią minę bo ludzie na mnie spojrzeli. Nim się ugryzłam w język wypaliłam, że ja nie dostałam kwiatów nawet z okazji zakończenia doktoratu. Mój promotor dałby mi kwiaty i powiedział miłe słowa chyba tylko mając karabin przystawiony do głowy. Potem aż mnie zatkało kiedy mój supervisor zerknął w moje CV (przy okazji sprawdzania papierów) i zapytał czy bym nie chciała mieć takiej imprezy z okazji nadchodzących urodzin. Gdybym była skora do płaczu to bym się popłakała. Tak samo jak wtedy, kiedy dziewczyny z mojej poprzedniej pracy w naprędce zorganizowały wtedy dla mnie kawę. W prezencie dostałam czekoladki Merci, które smakowały mi wtedy jak jeszcze nic na świecie i do dzisiaj mi się dobrze kojarzą.

Potrzebowałam wyjazdu jak ryba wody. Potrzebowałam dystansu oceanu aby lepiej dostrzec pewne sprawy. Z oddali naprawdę widać lepiej, w każdym razie ja widzę lepiej bo nie mam głowy do szczegółów. Raz na zawsze zrozumiałam jak niewiele znaczą „gwiazdy” i „złote dzieci” zapyziałego festynu, wobec których wbijano mi niższość. To, że ktoś siedzi w kałuży i drze się, że rządzi kałużą i światem nie znaczy nic poza tym, że nie widział niczego poza swoją kałużą i ma delikatnie mówiąc ograniczoną perspektywę. Już rozumiem dlaczego polska nauka i innowacyjność nigdy mnie wyjdą z osiedlowej ligi, chociaż nie brakuje graczy na poziomie ekstraklasy. Nie brakuje, ale system nepotyzmu i kolesiostwa udupi ich ekonomicznie, zablokuje i albo wykopie kijem za granicę, albo ustawi na szarym końcu kolejki petentów. Co z tego, że są mądrzy i pracowici ludzie, skoro bycie krewnym i znajomym królika stanowi najważniejszą kwalifikację? Tak, znalazłam rajską wyspę na tym niespokojnym oceanie (mój poprzedni zespół), skoro zewsząd było co było? Skoro nie wiadomo czy pewnego dnia ocean nie zaleje wyspy?

Ale kończąc ten nieco chaotyczny wpis. Postaram się w miarę regularnie pojawiać, ale sama nie wiem jak będzie z moim czasem. Jak nie praca, to rozwijam realne życie i chodzę na spotkania, na które ludzie się umawiają na stronce meetup.com. Wiem jakie popełniłam błędy w moim poprzednim miejscu i mam nadzieję uniknąć chociaż części z nich. Ale to chyba dobry znam, że brakuje mi czasu na blogowanie?

http://s8.flog.pl/media/foto/6788598_dla-ciebie-za--radosc.jpg