Diaboliczne fantasy

Dla osób wierzących w Boga oczywistym jest, że prócz Boga istnieje też szatan. Pewne czyny, jak działalność Czerwonych Khmerów, obozy koncentracyjne czy sieć łagrów są tak przerażająco okrutne, że wydaje się, że sprawcy musieli zostać opętani. Wyzwolone wówczas pokłady zła są tak ogromne, że aż niewyobrażalne by mogły tkwić w ludziach jak my. Jak pisał klasyk „są rzeczy na niebie i na ziemi o których się nie śniło filozofom”. Także psychiatrzy przyznają, że opętania w sensie religijnym istnieją i są wypadki gdy medycyna nie potrafi wyjaśnić określonych zachowań. Podobno największym zwycięstwem diabła jest to, że ludzie przestali wierzyć w jego istnienie. Ideologia relatywizacji i rozmywania wszystkiego „hulaj dusza piekła nie ma” przyczyniła się do tego. Kiedy jednak zaczynam o wszystkim myśleć sama nie wiem czy bardziej szkodliwe jest udawanie, że na świecie nie ma zła, czy też ośmieszanie zagrożenia jak czynią nadgorliwi katolicy. O ile tekst w linku oznaczonym jako [1] można potraktować jako ciekawostkę i dowcip, o tyle link [2] to pokaz przerażającej złej woli i niewiedzy.

Kiedy chodziłam do liceum, wchodziły testy na czytanie ze zrozumieniem. Moja mama nie rozumiała jak można czytań książkę bez zrozumienia. Można. Można nie zrozumieć wreszcie książek o  Harrym Potterze jak pisząca dla „Frondy” autorka (zaglądam na "Frondę" jako przeciwwagę dla GW. Na zasadzie, że mając jedną łapę we wrzątku a drugą w chłodzie to statystycznie ciepłota w porządku.  Z kolei dość sensowne portale prawicowe to wpolityce.pl czy niezależna.pl) .Rowling w swoim cyklu łopatologicznie i jak krowie na pastwisku pokazuje jakie postawy są dobre a jakie złe. Osoby, które uważają posiadanie magicznych zdolności za coś co czyni ich lepszym są jednoznacznie złe. Wszyscy pozytywni bohaterowie postępują zgoła odwrotnie. Krzywdzenie ludzi w imię „wyższego dobra” zostaje potępione. Dobrzy bohaterowie to rodziny, które trzymają się razem i wspierają chociaż z trudem wiążą koniec z końcem.

O ile ostatnie części stają się mroczne i nie nadają dla dzieci o tyle pisanie, że „Tymczasem wiele książek proponuje nam „magiczne” to znaczy natychmiastowe i bezwysiłkowe pokonywanie problemów. Chytry Harry Potter wszystko załatwi swoją czarodziejską różdżką gdyż po jego stronie jest gnoza którą otrzymuje w szkole magii, jego siłą jest wtajemniczenie, do którego niewielu śmiertelników ma szanse być wtajemniczonych” pokazuje, że piszący słowa nie przeczytał ani jednemu tomu. Główny bohater uczy się w szkole, przeżywa wzloty u upadki i nic nie przychodzi szast prast. Hogwart to szkoła magii, więc aby do niej chodzić trzeba mieć predyspozycje. Można się oburzać, że uczniowie klas sportowych winni być sprawni, że na lekcje śpiewu powinny chodzić osoby uzdolnione, ale aby móc uczyć się rozwijać talent wpierw trzeba go mieć. Z kolei „W książkach o Harrym Potterze budowane jest dążenie do elitaryzmu i kształtowane jest poczucie wyższości wtajemniczonych magów nad żałosnymi mugolami, czyli zwykłymi ludźmi nie uprawiającymi magii” pokazuje, że pisząca te słowa osoba nie zrozumiała zupełnie przesłania, bo ci którzy nazywają mugoli żałosnymi są postaciami negatywnymi i to jednoznacznie negatywnymi. 

Jeśli ktoś uważa, że książki o Harrym Potterze są mroczne to powinien poczytać baśnie braci Grimm czy Andersena. Oczywiście nowsze tomy są mroczne, ale kiedy powstawały czytelnicy niejako dojrzewali wraz z książkami. I są dla młodzieży nie dzieci. No, skoro „Harry Potter” jest zły i przez niego komuś wyskoczy potwór z lodówki zapewne należy za bezbożników uznać Lewisa i Tolkiena. Wszak w Narnii zwierzęta mówią ludzkim głosem, magiczne drzewa bronią kraju itd. A w „Silmarilionie” zaś mamy co rusz osoby władające magią/mocą wszelkiej maści do wyboru do koloru.   Ja rozumiem, że komuś się książka nie podoba (jak mnie na przykład seria „Zmierzch”, ale zakładać, że Edward Cullen wyskoczy z lodówki i mnie zje to przesada).

Jeden nie lubi kryminałów a inni fantasy. Fantasy to po prostu bajki w bardziej nowoczesnym wydaniu. Ludzie czasem chcą poczytać o baśniowych miejscach, chcą się oderwać od trudów codzienności. To się nazywa relaksem. No, przecież czytać można jedynie teksty jedynie słuszne. . Skąd my to znamy.. Cóż jak mawia powiedzenie „przyganiał kocioł garnkowi”.  Widzenie w popularnych książkach nie wiedzieć jak diabolicznych i niecnych podtekstów to moim zdaniem nie tylko przesada. To  trywializowanie i ośmieszanie sprawy. Jak kogoś przekonać, że istnieje coś takiego jak opętanie, skoro różni spece twierdzą, że od czytania horoskopu w kolorowej prasie zaprasza się demona?

To co jednak teraz zasygnalizuję i rozwinę kiedy indziej to uznawanie, że choroba psychiczna to opętanie. Jak poczytałam, że depresja to wynik opętania przez złego ducha to mnie aż nosi. Czyli osoby chore same sobie winne bo czytały horoskopy w kobiecym czasopiśmie lub książki fantasy.  Nie wiem ile trzeba złej woli i zwykłej niewiedzy żeby wysuwać podobne pomysły. Depresja to poważna choroba. Chory potrzebuje pomocy lekarskiej. Psychoanaliza to uznana metoda leczenia. Nie mówię by się nie modlić za czyjeś zdrowie, nie mówię by chory nie rozmawiał z księdzem. Tylko, że depresję poporodową (która pewnie w przeciwieństwie do syndromu postaborcyjnego nie istnieje) leczy się farmakologicznie. Czemu pisze o tym na swoim blogu? Ponieważ wiem, że zagląda tu sporo osób. I mam nadzieję, że jak osoba mająca problemy emocjonalne przeczyta te słowa nie uwierzy w bzdury jakoby choroba była opętaniem lub jego pierwszym symptomem. A ja myślałam, że mamy XXI wiek. Ale jak widać można udawać, że nie ma chorób psychicznych.

[1] http://www.fronda.pl/a/jak-rozmawiac-z-dzieckiem-o-magii,33540.html
[2] http://www.egzorcysta.pl/depresja.html

http://dtp-24.pl/wp-content/uploads/mini_1418.jpg