Moje spotkania z wyznawcami islamu

Pod moim poprzednim wpisem wywiązała się dyskusja na temat imigracji, islamu, co mnie cieszy i co było zamiarem. Teraz chciałam nieco napisać o moich kontaktach tutaj w Kanadzie z wyznawcami tej religii. Kontaktach głównie na gruncie zawodowym, ale też i trochę prywatnym. Kontaktach całkiem dobrych i właściwie dużo lepszych niż na przykład z Hindusami. O ile z Hindusami miałam niezgorsze kontakty zawodowe to wszystko poza pracą było fatalne i ograniczało się do żałosnych prób podrywu przez żonatych facetów szukających taniej zabawki. No, ale wracając do muzułmanów.. w większości to byli imigranci z Iranu, sami siebie nazywający Persami. Osoby wykształcone, autentycznie uciekające przed religijnym zamordyzmem co wyrażało się noszeniem europejskich strojów i zachowaniu. 

Zalinkowane zdjęcie znalazłam na portalu euroislam.pl a pochodzi ze strony, gdzie Iranki  walczą o prawo odkrywania włosów. Tak, w Iranie za odsłonięcie włosów grozi kobiecie odpowiedzialność karna. Oczywiście żadna z zachodnich pseudo-feministek walczących z wyimaginowanym patriarchatem nie wsparła tych dzielnych kobiet. Moje znajome Iranki nie nosiły żadnych chust i generalnie były to najbardziej eleganckie dziewczyny jakie spotkałam. W Toronto większość kobiet ubiera się byle jak, zaś najbardziej eleganckie są Koreanki i Iranki (lub inne kobiety z Bliskiego Wschodu nie noszące chust czy zasłon). Moje znajome łączyło to, że a) były wierzące acz nie znosiły religijnego zamordyzmu; b) chciały decydować o sobie, ale szanowały tradycję i rodzinę; c) uważały europejską politykę migracyjną za głupią. 

Pierwszą z nich była N. N. poznałam na przedświątecznej imprezie w pracy. Oczywiście z okazji "holidays" a nie "Christmas", przy czym "Christmas" kłuło tylko lewactwo. N. zauważyłam bo stała z boku, nie gadała o jakiś głupich TV show i nie robiła hałasu i zamieszania jak studenci. Piła chyba białe wino, ale nie dam za to głowy. Wyróżniała się też strojem, bowiem była najładniejszą i najelegantszą dziewczyną na piętrze. Tamtego wieczoru miała na sobie wąską spódnicę za kolano oraz elegancki, czerwony sweter. Zaczęłyśmy rozmawiać o trudach życia w Toronto i planach wyjazdu w przerwie świątecznej. N. narzekała, że nigdzie nie mogą z mężem pojechać, a na moje pytanie w czym problem spojrzała na mnie jakbym się z choinki urwała, po czym spytała "z irańskim paszportem?". Poradziłam wyjazd do Maroka, ale nie wiem co w końcu zrobiła i zaraz potem wyjechała bo jej szef nie miał pieniędzy na badania. 

Niedługo potem poznałam B. a przez nią T. B. była jedną z moich lepszych koleżanek i żałowałam kiedy musiała wyjechać z rodzinnych powodów do Kalifornii. B. mnie uczyła jak samej malować sobie włosy i zasad postępowania z poznanymi na portalach randkowych panami. B. sama siebie określała jako wierząca niepraktykująca, to znaczy wierzyć wierzyła, ale nie chciała religijnego zamordyzmu. Lubiła wyjść na tańce, dobre drinki, a jej pewność siebie mnie porażała. Jak kiedyś wyszłyśmy na tańce to ona miała bardziej wyciętą sukienkę i śmiała z mojego zażenowania, kiedy tłumaczyła, że jak facet nie chce płacić na pierwszej randce to won. Ona i T. mówiły to swojej koleżance (nie pamiętam jej imienia) z Libanu, której poznany na portalu randkowym facet kazał płacić. I mówiły jawnie, że facet ma płacić i basta, ma swoje obowiązki a jak się nie wywiązuje do wypad i następny. Były to pewne siebie, ładne dziewczyny, świadome swej wartości. Co więcej wszystko o czym mówiły, nie było wulgarne czy prostackie, lecz dowcipne i wszystko miało w sobie cechy wspominania niewinnego flirtu. Flirt niestety już zanika, no ale dość tego narzekania. 

Poznałam też paru panów, chociaż z tymi generalnie byłam ostrożna. Niestety o ile z koleżanką można iść spokojnie na kawę i się pośmiać, to mężczyźni no cóż... inna parafia. Na urodzinach u koleżanki z pracy był M., z którym zaczęłam dyskusję na temat ingerencji USA w sprawy Bliskiego Wschodu. Nie wiedziałam,  że był tamtejszy bo bym się w język ugryzła. Ale zgodziliśmy się, że USA powinna przestać mieszać w nie swoim kotle, nie obalać zagranicznych władz siłą swoich wojsk i że wylęgarnia problemów to Arabia Saudyjska. Jak mówił M., najgorsze co robi Zachód to myli islam z wahabizmem (nienawidził wahabitów) i gdyby nie petrodolary to oni by dawno tę sektę zaorali. R. z kolei napisał do mnie na portalu internetowym (dobra randkowym przyznam się) i był generalnie najbardziej szarmanckim i kulturalnym panem spotkanym tutaj. Był ode mnie młodszy ale znał kindersztubę i generalnie naprawdę uprzejmie porozmawialiśmy. On szukał kogoś na poważny związek (to zaleta, bo większość szuka zabawy), ale niestety był z innej kultury i religii. I chociaż jak najbardziej uważam, że można mieć znajomych i nawet bardzo dobrych kolegów czy koleżanki z innych religii, kultur to całkiem co innego kiedy chodzi o kwestię związków. I bez różnic kulturowych jest ciężko, co mu powiedziałam. Można rzecz, że obie strony się zrozumiały. Pewnych rzeczy się nie przeskoczy. 

Jak się to ma do poprzedniego posta? Generalnie naprawdę nie wnikam w to kto z kim żyje, jak, w co wierzy lub nie wierzy póki się z tym nie afiszuje i nie kłuje w oczy. Takim kłuciem w oczy są chusty, nikaby i burki. Takim kłucie są parady równości. Jak rozmawiałam z N. czy B. nie wnikałam czy wyznają taką czy inną religią, nie stanowiło to dla mnie problemu. Ważne, że rozmawiałam z ciekawymi osobami, że szanowałyśmy nawzajem swoją odmienność. Co innego kwestia z R. bo to innego koleżeństwo a co innego związki. Szkoda, naprawdę szkoda. To, co mi przeszkadza to zamordystyczny islam chcący nam narzucać swoje prawa, swoje zwyczaje i swoje spojrzenia. To, co mi przeszkadza to pobłażanie przestępcom tylko dlatego, że są innego wyznania. Jak imigrant popełni przestępstwo powinien wylecieć bez prawa powrotu. 

Teraz Zachód pomylił pojęcia. Tolerancję dla inności pomylono z afirmacją oraz nienawiścią do swej tożsamości. Brak prześladowania ze względu na religię, pochodzenia etniczne czy preferencje seksualne pomylono z zakazem krytyki kryminalnych zachowań, tudzież zachowań sprzecznych z prawem danego kraju. Równość wobec prawa pomylono z negowaniem różnic między ludźmi. Wreszcie pomylono uchodźców z imigrantami, pomylono otwarcie na wpuszczania imigrantów z dawaniem obcym socjału i nie wymaganiem od nich niczego. Jestem imigrantem z prawem stałego pobytu i możliwością ubiegania się o kanadyjskie obywatelstwo. Jak inni imigranci, by dostać pobyt stały musiałam zdać egzamin z języka, mieć badania lekarskie, zaświadczenie o niekaralności, umowę o pracę i możliwość utrzymania się. Musiałam udowodnić, że mogę być dla Kanady pożyteczna. By wjechać do Kanady trzeba  mieć zaświadczenie o niekaralności, znać język i nie mieć chorób. I takie zasady winni obowiązywać wszędzie. Uchodźca? Tak, trzeba pomóc tym co są nimi naprawdę (a nie ludźmi bez dokumentów co nielegalnie przekraczają granice), ale nawet tacy w normalnych warunkach dostają pomoc na początek, kursy językowe, państwo  pomaga znaleźć pracę, ale z czasem każdy ma stanąć na własnych nogach i radzić sobie samemu. A nie jak Zachodnia Europa dawać socjał nielegalnym imigrantom.

Obrazek w poście pochodzi stąd: https://euroislam.pl/niedobrze-mi-sie-robi-na-widok-hidzabu-2/