Pozdrowienia z Kanady

Pozdrawiam wszystkich, którzy tutaj zaglądają. Nie mam  nastroju na pisanie o polityce, a poza tym sytuacja rodzinna nieco się zmieniła. Radzę z tym sobie jak mogę, ale chyba mój umysł tego nie przyjmuje do wiadomości. Nie chcę o tym za wiele pisać, a jeszcze mniej o absurdach polityki.  Codziennie słyszę obłąkane lewactwo kaleczące język, bo mankind nie jest dość "inclusive" jak mawia premier od sztucznych brwi (premier Kanady przypomina mi Rysia Swetru od Sześciu Króli) i zamiast "he" i "she" trzeba mówić "them" by nie być  transfobem, czy jakoś tak. Pracuję z ludźmi na serio uważającymi, że nie ma płci i wierzącymi, że można sterować światową pogodą. Ponoć jak Bóg chce kogoś pokarać odbiera rozum, a ja mieszkam w wielkim oddziale psychiatrycznym bez nadzoru. Dlatego zacznę o czymś bardziej neutralnym, czyli kuchni i podróżach.

Lubię chleb. Nic nie ma takiego smaku jak polski chleb i każdy za granicą wie, jak ciężko o dobry chleb. W Kanadzie królują tostowe potworki i dmuchane bułki. Nie ważne jak się toto nazywa smakuje jak samo paskudnie.  Za namową mojej cioci postanowiłam upiec chleb, ot tak coś mnie naszło. Za pierwszym razem wyszedł mi zakalec (i tak lepszy niż kanadyjskie chleby), a za drugim coś całkiem smacznego. Nawet nie wiedziałam jak prosto piec chleb! Nie trzeba mieć maszyny ni nic, starczy zwykły piekarnik.  Polecam przepis z moje.wykieki.pl: (https://www.mojewypieki.com/przepis/prosty-chleb-razowy)

    225 g mąki pszennej chlebowej
    450 g mąki razowej chlebowej
    2 łyżeczki soli
    1 łyżeczka drobnego cukru do wypieków
    2 łyżeczki suchych drożdży (8 g) lub 16 g drożdży świeżych
    25 g masła, roztopionego
    450 ml ciepłej wody

Użyłam połowy połowy mąki z przepisu bo brakło mi naczynia. Wymieszałam mąkę, cukier i drożdże z cukrem  a potem dodam wody. Za pierwszym razem chyba zabiłam drożdże zbyt gorącą wodą, teraz dodałam chłodniejszej i ciasto chociaż trochę urosło. Oczywiście dodałam masło jak przestygło, ponownie by nie zabić drożdży. Po wymieszaniu składników trzeba czekać aż ciasto wyrośnie, w ciepłym miejscu. Na przykład piekarniku nagrzanym do 40 stopni, co poradziła mi mama. Chyba kupiłam nie taką mąkę, bo wyszedł chlebek bardziej jak żytni ale w porównaniu z tym badziewiem w sklepach to cud, lekki zakalec, ale mieszkanie w Ameryce Północnej obniża wymagania, kto mieszka za granicą ten docenia polskie jedzenie. Ach, aż mi ślinka cieknie na myśl o drożdżówce czy kruchym cieście. Dobry chleb mają w polskim sklepie, ale to ode mnie daleko a jak się nauczę pieczenia i takich tam nie będę musiała tłuc się przez pół miasta.

Odwiedziłam także Polskę z okazji wakacji. Wyjazdy zagraniczne mnie nie kręcą, a w Polsce mamy wiele miejsc do zwiedzania. Byłam na konferencji pod Vancoucwer a potem na szkoleniu w Seattle i przerobiłam zagranicę.  Ceny nad Bałtykiem zniechęcają, ale przynajmniej nie ma nachodźców a to już coś. Jak patrzę co się dzieje w Europie  jestem przerażona i wiem, że to przyszłość Kanady za parę lat.

Kiedy wyjeżdżałam do Kanady byłam zła, zdenerwowana systemem, lecz ponad cztery lata za granicą dały wiele do myślenia. Ani w Polsce nie jest tak źle, ani za granicą tak wspaniale. Wszędzie są jakieś minusy, lecz w kraju jest się u siebie a gdzie indziej tkwi u obcych, w wielokulturowym zamieszaniu. Nie wiem czy i na ile zostanę w Kanadzie. Być może wrócę by wykorzystać w Polsce zdobytą wiedzę i doświadczenie. Tak czy siak, uważam, że wyjazdy otwierają oczy.

Czy ktoś z Gości zna może przepis na prostą pieczeń? Wędliny są takie sobie (**eufemizm**), a jak pomyślę ile jest mięsa w wędlinie, to aż ciarki chodzą po plecach.