Pokłosie zaniedbań, czyli o polityce historycznej słów kilka

Jak wiedzą stali Czytelnicy mojego bloga, interesuję się historią. Historia naprawdę może nas wiele nauczyć, łącznie z tym, że wszystko już było i rozwiązania można przewidzieć. Już w 2012 roku pisałam o nieszczęściach jakie wynikną z "Arabskiej Wiosny" a jeszcze na Onecie, dużo wcześniej, że rozbiór Serbii jakim było oderwanie Kosowa doprowadzi do nieszczęścia. Uznając Kosowo UE sprowokowała rosyjską inwazję na Krym, zamieszanie z referendum w Katalonii i kto wie co jeszcze. Tworzenie precedensu zawsze się mści i otwiera puszkę Pandory. Oczywiście, jak uczy nas historia, decydenci nie znają historii i co rusz powtarzają te same błędy. Niech za przykład posłuży fakt, że i Napoleon i Hitler ruszyli na Rosję w chłodniejszą część roku licząc na szybkie zwycięstwo i obaj ponieśli porażkę. Historia może stanowić użyteczne narzędzie polityki, o czym wiedzą Niemcy, Żydzi czy Turcy, lecz co powoli dociera do polskich polityków. Znaczy dociera, ale poza gadaniem i powoływaniem fundacji (z dyrektorami) niewiele z tego wynika. Piszę o tym w sprawie awantury na linii Polska-Izrael i co rusz pojawiającej się frazy "polskie obozy śmierci". Dziwię się, że ktokolwiek się dziwi takim reakcjom po latach prowadzenia pedagogiki wstydu, promowania Jana Tomasza Grossa, filmów jak "Pokłosie" czy przepraszania za Jedwabne. 

To nie tak, że przez większą część PRL-bis, czyli III RP nie  było w Polsce polityki historycznej. Była, lecz nie  miała owa polityka na celu służenia Polsce i Polakom, lecz internacjonalistycznym, postmodernistycznym środowiskom, żywiących nienawiść do europejskiej kultury, zasad i wiary chrześcijańskiej. Ilekroć słucham mediów mainstreamu tutaj czy różnych ponoć nowoczesnych partii w Polsce, skowyt ten  sam. No i pedagogika wstydu: Polak ma się wstydzić polskości, a biały człowiek swej kultury. Jak wiemy "abreit macht frei" to zdanie w starej polszczyźnie w średniowiecznej Europie bili murzynów. Oczywiście cała ta gra bardzo odpowiada Niemcom, którzy chcą obarczyć swe ofiary własnymi zbrodniami. A środowiska promujące "Pokłosie" z pewnością takowym pomagają. Jakże mają nas za granicą widzieć, skoro tak mówimy? Tłumaczyłam na spotkaniu w piątek znajomej Niemce, że Auschwitz było niemiecką inicjatywą i że tylu Polaków ratowało Żydów, że zabrakło drzew w  Yad Vashem. Nie protestowała, po prostu musiała przyswoić wiedzę. Czemu o tym piszę?

Potrzebujemy polityki historycznej. Film "Walkiria" z Tomem Hanksem to przykład jak z nazisty zrobić wrażliwego bojownika o sprawiedliwość społeczną, zaś Turcy we "Wspaniałym stuleciu" pokazują jakie Imperium Osmańskie było wspaniałe. A co u nas poza "Pokłosiem"? To hańba, że nakręcono coś takiego a o Irenie Sendlerowej ani słowa.   Nakręcono niezły "Czas honoru", ale to za mało. Trzeba iść dalej i dać widzom to, czego oczekują. Poniżej kilka moich propozycji. 

1) Wielka ucieczka i walka wywiadów, czyli Rotmistrz Pilecki. Człowiek, który zgłosił się na ochotnika do Auschwitz, by poinformować o tym piekle na ziemi. Działalność konspiracyjna w Warszawie, działalność w obozie i wielka ucieczka z piekła na ziemi. A na samym początku ujęcia żołnierza w mundurze kawalerzysty i z szablą.. Skoro podobał się Tom Hanks jako niby bohaterski Claus von Schaufenberg, na pewno można znaleźć aktora i do roli Rotmistrza. Tylko błagam, błagam niech to nie będzie ni Jakub Wesołowski ni Maciej Zakościelny. 

2) James Bond w spódnicy, czyli Krystyna Skarbek. Ostatnio jest wysyp filmów z feministyczną perspektywą gdzie wszędzie (nawet do Wersalu Ludwika XIV) wciska się na siłę samodzielne, kobiece postacie. Tymczasem mieliśmy taką w historii i nie trzeba niczego zmyślać. Szpieg Winstona Churchilla, nie stroniąca od romansów i grająca na nosie tajnym służbom III Rzeszy. Jej historia to gotowy materiał na serial, gdzie nie zabraknie ni tajnych akcji, ni politycznych intryg, ni namiętnych romansów, a wszystko z naprawdę niezwykłą kobietą w roli głównej, nie zaś wydmuszką stworzoną przez propagandzistów z Hollywood. 

3) Wzgórza mają oczy na wschodzie, czyli zbrodnia wołyńska. Lubię oglądać i czytać horrory. Czytałam "Medaliony" oraz "Inny świat" i myślałam, że jestem twarda. Kiedy zaczęłam czytać co UPA wyprawiała na Wołyniu zrobiło mi się słabo. A co najgorsze nikt o nich przez lata nie mówił i wciąż ta zbrodnia nie została nazwana ludobójstwem. Jeśli zbrodnia wołyńska nie spełnia definicji ludobójstwa, to nie wiem co ją spełnia. Widzowie lubią klimaty gore i rąbaninę, o czym świadczą sukcesy filmów jak "Hostel", "Piła" czy "Wzgórza mają oczy". Gdyby zobrazować część horroru jaki miał miejsce podczas "krwawej niedzieli", to wspomniane tytuły jawiły by się bajeczkami dla dzieci. 

4) Grupka chłopców i dziewcząt przeciw systemowi, czyli Żołnierze Niezłomni. Temat Żołnierzy Niezłomnych budzi emocje i wielu pragnie widzieć w nich, niczym za czasów PRL, bandytów z lasu. Na Zachodzie modne są klimaty antysystemowe, a przecież ci Żołnierze walczyli z systemem, wyklęci przez wszystkich uciekali niczym samotni mściciele z amerykańskich filmów. 

Przedstawiłam tylko kilka moich propozycji jak z pomocą filmów i seriali budować politykę historyczną. Mamy o wiele więcej możliwości, lecz jakoś niewielu pragnie bo takowe sięgać. A szkoda, bo niestety jak środowiska takie jak GW czy inne media liberalne będą kształtować narrację będzie tylko gorzej.