Za co coraz bardziej lubię Kanadę?

Powoli się oswajam w nowym mieście i nowym kraju. Każdy kolejny dzień sprawia, że czuję się coraz bardziej jak u siebie, coraz lepiej po prostu. Zaczynam chodzić po coraz lepiej mi znanych ulicach, rozpoznaję sprzedawczynie w sklepie a ludzie na ulicy nie wyglądają już tak obco. Na mój Internet też już mam sposób: ponieważ mam bezprzewodowy, muszę unikać okresów kiedy najwięcej ludzi korzysta i nawet dam rade filmy na YouTube oglądać (rzecz jasna w niższej jakości, ale zawsze). Przymierzam się też do przewodowego i skontaktuję z firmą Teksavvy. Mimo wszystko skoro ciągnę ze smartfona na cuda nie mam co liczyć.

A więc jak w tytule. Co mi się najbardziej podoba w Kanadzie? Mówiąc krótko: nie utrudnianie ludziom życia pierdylionem papierów i traktowanie się nawzajem jak ludzie. Przykłady? W banku kanadyjskim mogę założyć konto przez telefon. Dzwoniąc na bezpłatny numer (typu 1-800..). Będą klientem banku X mogę zadzwonić do banku X i załatwić bardzo dużo przez telefon. Mając bankowość on-line mogę sobie sama założyć konto. W tuskolandzkim banku Y co prawda mogę założyć konto on-line, ale już nie zlikwidować i muszę pisać pisma. Obawiam się, że wysłanie czegoś jako skan może nie przejść (tak podpisałam w Kanadzie umowę o pracę oraz o mieszkanie). Drugi przykład z bankiem. Idę do okienka z zapytaniem. Mama idąc z pytaniem do banku Y latała od okienka do okienka bo pani A i pani B nie wiedziały o co chodzi. W banku X ja siedziałam a pracownik dzwonił. Klient nie musi tam latać z kwitem w zębach w nadziei że znajdzie odpowiedź. Ot klient siedzi i czeka. Każdy klient a nie Bóg wie jaki VIP. Po prostu szanujemy się nawzajem.

Konto w banku, ubezpieczenie zdrowotne czy SIN (social insurance number, niezbędny by dostać wypłatę) można załatwić w dzień. Tak w dzień. Aby dostać moją uniwersytecką polisę po prostu poszłam do odpowiedniej pani, ta mi wszystko powiedziała, wypełniłam jeden papierek, zapłaciłam i dostałam kartę. Taka szybkość działania w NFZ (pomijam kwestie płatności przez pacjenta)? Nie, aż tak naiwna nie jestem. A'propos formalności. W odpowiednich działach urzędów, do spraw cudzoziemców w Tuskolandii*  często pracują osoby nie znające angielskiego. Po co znajomość języków w obcych w dziale dla cudzoziemców czy współpracy z zagranicą?  Wolne żarty tu się opisuje faktury i opatrzą je pieczątkami. Najlepiej z jakimś pismem z pieczątkami (i wycina się przez to piękne lasy), które potem zalega i pies z kulawą nogą nie ma zeń pożytku.

Ludzie. Powiem banał, że ludzie są tu inni. Nie śpieszą się tak w obłędnym biegu jak w W-wie ( a mieszkam w dużo większym mieście niż Warszawa). Na ulicy jeden drugiemu pośle uśmiech, zagada. To takie zwykłe gadki o ptakach na trawie czy pogodzie, ale od razu robi się przyjemniej każdemu. Jak powiedział mój szef (pozdrawiam!) „tu nikogo nie obchodzi skąd jesteś i jak wyglądasz”. Prawda. Nikt nie robi durnych uwag, że przyjechałam z Polski, jak noszę podkolanówki do sandałów (nie mogę chodzić bez i tyle) nikt nie obgaduje i nie rzuca durnych uwag jak tuskolandzkie znafczynie i znafcy mody. Takie drobiazgi a czynią życie łatwiejszym.

A już całkiem nie drobiazg to kwestia mojej wypłaty. Jak mi wyjaśnił kolega z pracy, po odliczeniu podatków i takich tam (ubezpieczenie zdrowotne sama opłacam), dostanę na rękę w dolarach 3 razy tyle co w złotych (polska płaca minimalna, to dostała osoba jadąca do Kanady jako specjalista do ośrodka badawczego). Czemu wracam wciąż do kwestii finansowych? Kocham to co robię, tylko człowiek musi coś jeść, coś pić i opłacić rachunki. Zaś wypłata na poziomie najniższej krajowej to dla mnie policzek. Jeśli polskie uczelnie tak cenią ludzi, to nigdy nie osiągną wysokiej pozycji w światowych rankingach.  Nie winię tutaj mojej polskiej szefowej, cudownej, mądrej i ciepłej kobiety, po prostu anioła (pozdrawiam serdecznie!), która robiła co mogła w ramach debilnego systemu. Mam  świadomość, że kokosów się nie robi na uczelni. Nie chcę kokosów. Do szczęście całkiem mi wystarczy poziom klasy średniej i spokojne  życie. Bez szaleństw, ale i bez troski o przeżycie do pierwszego. Dlatego tak mnie wkurzają artykuły jak ten: [1]. Chcecie zatrzymać młodych w kraju? Dajcie im coś więcej niż śmieciówki czy najniższe krajowe? Dlaczego Polacy za granicą naraz są przedsiębiorczy, dobrze pracują, potrafią do czegoś dojść i mają dzieci? Cudowna metamorfoza? Nie. Po prostu ludziom się nie utrudnia życia na każdym kroku i daje możliwość życia. Czy zostanę na dłużej w Kanadzie jak będę mieć możliwość? No cóż, myślę, że moje posty mówią same za siebie.

[1]http://serwisy.gazetaprawna.pl/edukacja/artykuly/795584,bezplatne-studia-najwieksza-niesprawiedliwosc-xxi-wieku.html
http://www.photoworld.toya.net.pl/POLSKA/01-014.jpg
*Tuskolandia, czyli to co obecnie panuje w Polsce. Tak, by nie pisać że Polska całościowo jest do niczego i badziewna.