Co omija mnie..

Grażyna Łobuszewska śpiewała „wszystko co złe, omija mnie”. Mnie też ominęło parę spraw, o czym wspomnę za chwilę.
W komentarzu pod poprzednim postem An-Ka pytała mnie o trudności, różnice jakie mnie napotkałam w Kanadzie. Szczerze mówiąc na razie, na szczęście, nie natknęłam się na większe problemy. Drobne niedogodności brak piekarni w okolicy czy nielubiany przeze mnie tym prysznica (taki że woda leci z góry) to maleńkie niedogodności. Nie mam na razie problemów z działaniem różnych rzeczy, nie mam problemów z różnicami kulturowymi. Może dlatego, że pracuję w takim a nie innym, międzynarodowym środowisku gdzie zdążyłam spotkać Kanadyjczyków, Niemców, Ukrainkę, Hindusa z Indii, Chińczyka wychowanego w Kanadzie czy Francuzkę. Prawdę mówiąc mieszkając w anglojęzycznej części Kanady czuję jakbym przebywała na Wyspach, w Anglii nie zaś za oceanem. Obok drapaczy chmur ciągną się rzędy domków w angielskim stylu, co wzmacnia wrażenie europejskiej swojskości. Załatwianie wielu spraw (otwarcie konta, aplikacja o kartę kredytową, wyrobienie tutejszego PESELu, ubezpieczenia zdrowotnego, karty bibliotecznej trwa dosłownie chwilę). Konto można otworzyć dzwoniąc na bezpłatny numer, tak samo jak aktywować kartę kredytową. Od poniedziałku będę miała szybszy Internet DSL (wreszcie nie bezprzewodowy)!

Moja przerwa w bytności na blogu wynikała z nawału zajęć w świecie rzeczywistym. W poniedziałek byłam na obiedzie na którym byli współpracownicy mojego supervisora (prosiłam by mnie brał na wszystkie możliwe imprezy, czego mi szalenie brakowało), we wtorek na mini-konferencji (na przyjęciu po mój supervisor postawił mi piwo, nic tak nie cieszy jak zimne piwko w gorący dzień), zaś potem przyszła praca oczywiście pilna i wymagająca czasu. Sama zgłosiłam się do pomocy, raz, że to trening i jeśli chcę działać w mojej branży czekają mnie podobne zadania. Dwa, że skoro zaczynam pracę i planuję zostać dłużej niż na rok i mieć dobre referencje nie mogę zaczynać od spędzania weekendów na zwiedzaniu i leniuchowaniu. Zaś w miejscu gdzie jestem mam ogromne szanse na rozwój w każdym tego słowa znaczeniu, to przeskok z czwartej ligi do ekstra klasy. Mój zespół z Polski był na naprawdę wysokim poziomie i mogli rozmawiać jak równy z równym z ludźmi z całej Europy i nie tylko. Patrząc na niekorzystne warunki w jakich pracowali, wieczne użeranie się z kolesiowskim i neofeudalnym systemem zasługują na medal, złoty i olimpijski. Nawiasem mówiąc dzisiaj usłyszałam nieziemski komplement od mojego supervisora. Zostałam nazwana Erinti wielka (Erinti the great, oczywiście zamiast Erinti było moje imię), bo moja postawa i praca wywarły takie wrażenie. Mam dzikie szczęście, że w Polsce miałam świetną szefową a teraz świetnego supervisora (o innym typie z jakim miałam się nieszczęście użerać napiszę kiedyś w poście pt. „Polaczek mały” bo ten gatunek zasługuje na klasyfikację).  No, ale wyobraźmy sobie, że w III RP Pan Profesor stawia podwładnemu piwo i idzie z nim na lunch. Niemożliwe poza nielicznymi, chlubnymi wyjątkami (jak moja szefowa z Polski) którzy nie oczekują czołobitności.

Z tego wszystkiego, ominęły mnie dwie awantury: o klauzulę sumienia dla lekarzy oraz o pogrzeb Wojciecha Jaruzelskiego. O ile sprawa pogrzebu Jaruzelskiego mogła budzić kontrowersje, bo sama postać była kontrowersyjna to nie rozumiem drugiej z afer. Tak czy siak awantury na cmentarzu nie powinny mieć miejsca w cywilizowanym świecie. To, że nie rozliczono Stanu Wojennego, że nie przeprowadzono lustracji to jeden z licznych cieni kładących się na III RP. I nie mówię od razu o automatycznym wsadzaniu do więzień wszystkich powiązanych z dawnym systemem, ale by powiedzieć kto i jakie miał związki. Funkcjonariusze PRL nie powinni decydować o losach niepodległej Polski. Nie nazwę elitą ludzi, którzy doszli do majątku i wpływów poprzez kolaborację z obcym państwem. W III RP elity są ukryte, bo grupa nazywająca się elitą nią nie jest. Układy na uczelniach to neofeudalizm pożeniony z kolesiostwem i pewnie dlatego pojedyncze wyspy jak mój dawny zespół to za mało aby wyjść z czwartej ligi.

Nie uważam za właściwe by chować z honorami Wojciecha Jaruzelskiego, kiedy Żołnierze Wyklęci nie zaznali podobnego traktowania, skoro ci co kazali strzelać do górników z „Wujka” to „ludzie honoru”. Żołnierze Wyklęci w każdym normalnym kraju byliby traktowani jak bohaterowie. Kiedy wspominam znajomym z zagranicy, że dwaj moi dziadkowie walczyli podczas II w.ś., mają jedno słowo komentarza: „bohaterowie”.   Dla cudzoziemców to jasne. Ale nie w III RP, którą lata świetlne dzielą od normalności. Moi Goście  dość dobrze wyjaśnili czemu w dyskusjach pod poprzednimi postami. A propos zdziwień cudzoziemców wszyscy, na czele z moim supervisorem, dziwią się, że muszę mieć wizę do Stanów. „Przecież Polska jest w UE”- mówił z niedowierzaniem. Nie umiałam wyjaśnić krótko czemu członek UE, NATO i „ważny sojusznik” USA jest w jakiej a nie innej sytuacji. Bo przecież nie powiem, że Polską rządzą politycy i tak zwane elity których guzik obchodzi polska racja stanu, dobro Polski i Polaków. Ktoś kto nie widział, nie uwierzy.

Druga afera co mnie ominęła, to kwestia klauzuli sumienia dla lekarzy. Nie wiem skąd ten dziki wrzask lewicy. Osobiście absolutnie nie zgadzam się z wykładnią Kościoła Katolickiego w kwestii antykoncepcji czy aborcji, ale żeby zakazywać takich przekonań? Odmowa aborcji ofierze gwałtu to draństwo zaś zakaz antykoncepcji raczej nie zmniejszy liczby aborcji (lepsza antykoncepcja niż aborcja), ale to moje zdanie i nie zamierzam zakazywać pełnienia zawodu lekarza komuś kto myśli inaczej.  (Inna sprawa, że groźne złe i niewłaściwe  jest traktowanie przerywania ciąży jak lekkiego zabiegu) Powiem więcej nawet dobrze, że lekarze podpisali taką klauzulę. Chciałabym wiedzieć czy ginekolog, do którego zamierzam iść podpisał takową deklarację. Wówczas nie wiem czy bym   poszła do takiego specjalisty. Czemu bym nie poszła? Bo jeśli komuś sumienie nie pozwoli przepisać tabletek antykoncepcyjnych (inna sprawa to ich skutki uboczne, ale interesują mnie argumenty medyczne), każe zmusić do rodzenia zgwałconą dziewczynę czy każe rodzić dziecko z ciężką chorobą genetyczną i w imię obrony życia skazać na krótkie, pełne cierpienia życia, nie chcę trafić do takiego lekarza. Ale lekarz jak każdy człowiek ma prawo do swoich przekonań, poglądów i światopoglądów byle nie łamał polskiego prawa ni polskiej konstytucji. Dlaczego wściekła nagonka ma miejsce tylko na katolików? Wiara nie pozwala świadkom Jehowy na transfuzję krwi. To potencjalne zagrożenia dla życia. Ale jakoś nie przypominam sobie równie wściekłego wrzasku. Mam wrażenie, że wolność przekonań, wierzeń i poszanowanie dla odmiennie myślących trwa tak długo, jak nie chodzi o przekonania chrześcijańskie.

http://blogs.psychcentral.com/character-strengths/files/2013/12/woman-happiness.jpg