Co z tym Sylwestrem? /How about New Year’s Eve?

Dzisiaj tekst nie polityczny, ale taki nieco bardziej o mnie. Ostrzegam na wszelki wypadek jakby to komuś przeszkadzało. A więc jak w tytule. Co roku zadaję sobie to samo, wręcz sakramentalne pytanie. W tym roku jakoś mnie naszło gdy idąc obok sklepu widziałam wyjściowe kreacje i złote szale. Grudzień, chociaż zimny i z krótkimi dniami, przybija mniej niż listopad gdyż zwykle mniej siąpi, czasem spadnie śnieg no i mamy w głowie perspektywę Świąt. Nienawidzę listopada za melancholiczny nastrój, który przechodzi niepostrzeżenie w depresję obrzydzającą nam każdą sekundę życia. Nienawidzę nieustannego deszczu wżerającego się w ubranie, świata spowitego szarą mgłą i tej posępności. Nienawidzę melancholii, bo nie prowadzi ona wcale do lepszej pracy, ale wzmaga poczucie totalnej beznadziei i zaraża pesymizmem jak chorobą. Robi się ciemno zanim się zrobi jasno, więc jedynie duża ilość światła ratuje nas od popadnięcie człowieka w przygnębienie.

Grudzień to zapowiedź Świąt, ale nie tylko ich, ale także końcówki roku. Co zrobić z tym Sylwestrem? Gdzie się podziać gdy zewsząd widzę kreację, ludzi umawiających się do fryzjera i szukających kreacji? Nie, nie chodzi li tylko aby wyjść, bo jak wiadomo nie miejsce, lecz towarzystwo jest najważniejsze. Z nudziarzami można spędzić koszmarny czas nawet w najlepszym klubie w mieście, modląc się o upragnioną północ i koniec męki nudów za sowitą opłatę. O wiele bardziej lubię prywatki w mniejszym, ale dobrym towarzystwie gdzie po prostu przyjemnie i wesoło spędzimy czas.

Tylko, że nie zawsze się uda i nie zawsze znajdą się chętni na wspólne imprezowanie. Zawsze rzecz jasna pozostaje pójście na Stare Miasto, co samo w sobie może być niezwykle ciekawe. Jako dziewczyna w pojedynkę wolałabym jednak nie spacerować po nocy, bo chociaż nie można popadać w paranoję i za każdym krzakiem widzieć napastnika, ale kto na siebie nie uważa… Po prostu wyznaję zasadę aby niepotrzebnie nie kusić losu i  wystawiać się na niebezpieczeństwo.

(http://www.4swiaty.com/img/fck/anders_sylwester.jpg)

Wiem, wiem co roku ta sama śpiewka. Cóż zniosłabym jeszcze jakoś siedzenie samotnie w domu przed telewizorem. Ostatecznie butelka szampana i nawet Kevin ma swój urok. Czym są Święta i Sylwester bez Kevina i Nagiej Broni? To właściwie świecka tradycja i chociaż na pewno nie najwyższych lotów i subtelności, jednak w jakiś sposób stała. Może inni blogowicze mają podobny problem i wzorem ubiegłego roku warto pomyśleć o blogowym Sylwestrze, byśmy posiedzieli ze sobą tutaj razem przed monitorami naszych komputerów? W grupie zawsze raźniej.

 Na pewno nie jestem jedyną osobą nie wiedzącą gdzie się podziać w ten dzień i dokąd uciec przed koniecznością i przymusem zabawy. Czemu ten przymus drażni? Bo nie cierpię jak z telewizji, Internetu i mediów słyszę nakaz i rozkaz dobrej zabawy oraz szampańskiej rozrywki. Teoretycznie powinnam sprawę olać, powinnam się odciąć i nie denerwować medialną papkę, podobnie jak w przypadku Walentynek, tej lukrowanej, cukierkowej tandety z importu. Machnąć na sprawę ręką i jakby nigdy nic iść spać i udawać, że się nie słyszy fajerwerków. Zapewne do tego dojdę, kto wie może nawet szybko? Jako osoba młoda rzecz jasna chciałabym gdzieś wyjść, bawić się ze znajomymi, pośmiać i nieco oderwać od codzienności. Nie, nie zamierzam tutaj wylewać żalów na swoje życie, na które nie mam powodów narzekać. Z różnych powodów, znanych moim bliższym znajomym. Tylko czasem po prostu dobrze jest się nieco oderwać, nieco pobawić, bez nie wiadomo jakich szaleństw, ale tak zwyczajnie, kameralnie. Zapewne za parę lat nie będzie mi się już niczego podobnego chciało i wystarczy mi kubełek lodów obejrzany przed telewizorem, albo czekolada zjedzona przed komputerem gdy w drugim pokoju rodzice będą coś tak oglądać. Wypijemy lampkę szampana i zacznie się kolejny, zwyczajny rok, pełen zwyczajnych dni wypełnionych pracą. Czyli zwyczajne i w sumie dobre życie.  Problem w tym, że jestem jeszcze w takim wieku, że wizja Sylwestra z rodzicami przed telewizorem średnio mi odpowiada, ale pewni wyrosnę i z tego, bo z wiekiem człowiekowi coraz mniej się chce i coraz mniej go ciągnie by wyjść za próg własnego domu. Nie wszyscy popadają w podobny stan, rzecz jasna nie można uogólniać bo osoby w wieku moich rodziców potrafią być bardziej wyluzowane i bawić się lepiej niż niejeden młodzi, ale wielu tego doświadcza. Więc jak ktoś ma pomysł co z tym pieprzonym Sylwestrem czekam na propozycję.
***********************************************
No politics today, instead text are going to be more personal.  Just a warning in case someone is not interested. So, coming back to the titular question. I am keep asking myself same question year by year. This time I started to think about it after seeing dresses and golden shawls on the shop’s display. No matter December is cold, days are short I prefer December to November. I hate November for its causation of the melancholic mood. In November it rains, it is damply and damp is everywhere. On our clothes, shoes and in our heads. We are seeing the world towards the grey veil. Melancholic mood may imperceptibly became a depression. In depression everything looks bad, hopeless and useless. Only a lot of lights saving us from a  total gloominess.

In December there is less rainy days, there can be a snow and there are Christmas! However not only Xmas, but also the end of the year. What to do with Christmas Eve? Where to escape? No, it is not a problem I have to go somewhere, that is not the point. Companions are most important. With boring ones we may spend totally hopeless time in the best club in town. We will spend a lot of money only to sit, yawn and  pray for the New Year. I prefer to spend a great time with few persons, few companions.
But not always we will find people eager to spend this time with us. Going the down town is a great option, but as a girl alone I would be afraid. I am not a paranoiac seeing attackers lurking everywhere,  still I won’t like to wander alone in the night. I am just careful one, who doesn’t want to risk.

 (http://www.4swiaty.com/img/fck/anders_sylwester.jpg)

I know, I know the same text yearly. I will really be ok with seating home alone with TV. Champagne and Kevin series are cute in same way. Can we imagine Xmas and New Year Eve without Naked Gun and Kevin, kind of a new, secular tradition? Maybe other people writing blogs have same problem and, as last year, we can arrange blog’s New Year Eve? We will sit altogether..

Obviosuly I am not the only one not knowing what to do. How to get rid of the omnipresent compulsoriness of having fun. Why am I so irritated? Because I hate this compulsory attacking me from television, Internet, from everywhere. Theoretically I should just ignore this, treat is as sickeningly sweet Valentines. Go sleep and pretending there are no fireworks. I think it waits for me soon. Now, as a young person, I just want to spend a time with other young people and have a fun. Forget everyday live. I am not going to grumble about my live, which is relatively good. Readers who know me a slightly better know what am I talking about. I just want to have a fun, nothing big, nothing spectacular just fun. In few years I will be satisfied with watching TV having a box of ice as a companion. Or eating chocolate in front of computer when parents are watching TV. We will drink a glass of champagne and start a New Year of our lives. So what is my problem? I am young enough not to like spending New Year’s Eve with my parents and TV. I am sure I will grow up and stop wanting anything more than sitting on a couch. Obviously this is not true for anyone. There are people in my parent’s age who know how to have a fun. So if anyone has ANY idea what to do with this fucking New Year’s Eve please rite a comment.