Ulicznym samochodem do pokoju myć

Nie piłam i nie bredzę. Tytuł posta do tłumaczenie na polski słówek z kanadyjskiego angielskiego, które mnie zaskoczyły. Zrozumiałam w czym rzecz, znałam język dość dobrze przed przyjazdem, ale oczywiście lokalny koloryt. 

Street car (dosłownie ulica/uliczny i  samochód) to tramwaj. Kiedy po raz pierwszy usłyszałam kombinację słów lekko zdębiałam. Po czym jeździ samochód jak nie po ulicy (poza miastem po drodze, ale wciąż), bo raczej nie po chodniku. W pierwszej chwili sądziłam, że chodzi o taksówkę, wszak jaki inny samochód, nie będący prywatnym pojazdem, jeździ po ulicy? 

Pokój myć (washroom, czyli myć + pokój) to toaleta. Byłam bardzo zdumiona obecnością „pokoi myć” w pracy czy na lotnisku. Rzecz jasna wiem, że w motelach czy w niektórych wydziałach na uniwerku można znaleźć łazienki z prysznicami. Ale na lotnisku? Co ciekawe w Kanadzie na toaletę mówią washroom, ale słowo toilet także rozumieją. Obecnie używam obu form, ale przyznam, że washroom wciąż brzmi dla mnie dziwacznie. 

Podwójnie mnogie pierogi, czyli pierogies to największe zaskoczenie do tej pory. W brytyjskim angielskim na pierogi mówi się dumplings. Tutaj dumplings oznacza chińskie (lub raczej bardziej ogólnie azjatyckie) pierogi, zaś pierogies to pierogi europejskie (na przykład z kapustą i grzybami itd.). Słowo pierogies przypomina mi zgadywanie słówek przez ludzi zaczynających naukę angielskiego, kiedy to do słowa polskiego dodaje się ”s”. Jak widać czasem to działa. 

Frytkowe czipsy. Angielski używany w Kanadzie bardziej przypomina, przynajmniej na moje oko, amerykański angielski niż brytyjski. Frytki w wersji amerykańskiej to French fries (pojęcia nie wiem czemu francuskie, ale), w kanadyjskiej fries zaś w brytyjskiej chips. Co ciekawe można zamówić fish and chips (czyli niezdrowy i przepyszny zestaw smażona ryba i frytki co latem z zimnym piwkiem świetnie smakuje), co w dosłownym tłumaczeniu oznacza rybę z czipsami. 

W komentarzach pod poprzednim postem Jane Doe oraz Ola zauważyły, że moje wpisy o Kanadzie są bardzo optymistyczne w przeciwieństwie do opisów mojego życia w Polsce. Dla mnie tutaj trawa jest bardziej zielona (a raczej wreszcie zielona nie czarna) i tak, mnie tutaj się bardzo podoba i mam ciekawe perspektywy zawodowe i osobiste. To nie musi być prawdziwe dla każdego ale dla mnie jest. Wyciągnęłam wnioski z błędów przeszłości i poszłam dalej. Moje koleżanki ze studiów ułożyły sobie życie w rodzinnym mieście i są zadowolone. Gratuluję im i cieszy mnie ich sukces. Ja miałam mniej szczęścia (w wielu znaczeniach tego słowa) wtedy, za to mam je teraz. I wreszcie nie muszę patrzyć zazdrośnie na ich życie zawodowe i prywatne bo wiem, że wreszcie mam to w moim zasięgu. Tak, bardziej pasuje mi tutejsza atmosfera i podejście do pracy. 

Tak wolę mówić do szefa po imieniu, nie zaś Panie Profesorze/Doktorze cokolwiek z odpowiednio nabożnym zadęciem. Kiedy panują bardziej familijne stosunku czuję się częścią zespołu i większej całości, w bardziej sformalizowanych mam wrażenie jakbyśmy stanowili grupkę ludzi przypadkowo siedzących w jednym pokoju. Tak, lubię grupowe wyjścia z moim zespołem na przysłowiowe piwo, bo chcę się z nimi integrować. I tak wolę integrację niż podkreślanie dystansu na każdym kroku. W Polsce pracowałam w trzech grupach, z czego jedną mogę nazwać zespołem. Pierwsze była  przeciętna, druga rodem z najgorszego koszmaru, trzecia świetna (ale o wspólnych wyjściach nie było mowy bo na uniwerku nie było takich zwyczajów), zaś o chodzeniu z szefową na spotkania nie miałam co marzyć z tego samego powodu. 

http://www.full3d.pl/wp-content/uploads/2011/10/kot-w-butach-3d-(puss-in-boots)_1000x476_big9.jpg